My wszyscy, którzy nazywamy się i jesteśmy chrześcijanami stawiamy sobie za wzór Bożego Syna Jezusa Chrystusa. Przyjęliśmy Go do naszego serca i uznaliśmy Go za naszego Zbawiciela oraz oddaliśmy swoją wolę, aby przyjąć nową naturę i narodzić się na nowo z Ducha i wody. Odtąd nasza stara wola nie ma prawa mieć kontroli nad nami a jedynie wola Boża. Chociaż posiadamy nową wolę i nowego ducha a nasz stary człowiek umarł pozostało nasze ciało czyli „cielesny przybytek”. Będąc nowym stworzeniem mamy nowe cele, natomiast naszego śmiertelnego ciała używamy jako swoje narzędzie, inaczej mówiąc sługę. Nowa wola panuje nad ciałem. Czyli inaczej mówiąc nowa wola jest to chęć czynienia tylko woli Bożej. Gdy poświęcamy się Bogu, tym samym przysięgamy czynić tylko Jego wolę, a dla wszelkiej innej woli stajemy się martwi. Poświęcamy wszystko co posiadamy dla Boga, wszystko co mamy odtąd staje się Jego i oddajemy nasze dobra tylko do Jego dyspozycji. Należy przez to rozumieć, ze poświęcamy wszystkie nasze siły, zdolności, nasz czas i nasze dobra. My wszyscy, którzy uczyniliśmy przymierze z Bogiem, postanowiliśmy wykonać wszystko , czego tylko oczekuje od nas nasz Dobry Pan Bóg, a wtedy zostaniemy zaliczeni do liczby wybranych, gdy okażemy się wierni aż do śmierci, a przy zmartwychwstaniu otrzymamy nowe duchowe ciała.
NAJLEPSZY PRZYKŁAD- CHRYSTUS
Naszym wzorem jest Jezus Chrystus, który pokazał nam jakimi mamy być, by mieć przystęp do naszego Ojca. Rozpoczynając swoją działalność na ziemi został ochrzczony w rzece Jordan. Jego chrzest nie oznaczał pokuty, lecz oznaczał całkowite oddanie się woli Bożej. Jako doskonały człowiek oddał się na ofiarę Bogu, stając się żywą ofiarą, podporządkował się pod wolę Bożą aż do śmierci, czyli był gotów ponieść śmierć a nawet wyrzec się swej egzystencji, jeśli tylko taka by była wola Jego Ojca (Ps.40:8-9). Zatem chrzest był symbolem Jego ofiarowania się Bogu i podporządkowaniu się woli Bożej. W ewangelii Mateusza czytamy: A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim. I oto rozległ się głos z nieba: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem (Mat.3:16-17). Pan Jezus podczas chrztu został pomazany, czyli namaszczony Duchem Świętym przez widoczny znak, przez otwarcie się niebios i zstępującego Ducha Świętego na Niego w postaci gołębicy. Słyszany głos Boży, o którym napisał ewangelista jest dowodem, że Dobry Bóg uznał i przyjął Jego ofiarę. Przez całe swoje życie Pan Jezus był przyjemną ofiarą dla Pana Boga. Ofiara Pana Jezusa została uczyniona przy chrzcie, lecz dokonała się na krzyżu (Fil.2:8). Na krzyżu poświecenie Pana Jezusa stało się zupełnym.
Jeśli chcemy być naśladowcami Jezusa Chrystusa możemy przyjąć ten sam chrzest wodny ale i również z Ducha Świętego. Aby jednak takie poświęcenie mogło być pełne, musimy jednak spełniać pewne warunki. Przede wszystkim musimy iść śladami Jezusa Chrystusa i iść ścieżką, którą On sam wyznaczył. Według opisu, jaki znajdujemy w dobrym Słowie Bożym, naśladowcy Pana Jezusa powinni być najbardziej szlachetnymi, ogładzonymi, uprzejmymi i roztropnymi ludźmi. Nie mają być to tylko zewnętrzne, może wręcz wyuczone cechy jak to niekiedy bywa wśród ludzi w świecie, lecz ma to być grzeczność i uprzejmość wypływająca z serca, mające swoje źródło w Duchu Świętym. Apostoł Piotr w swoim liście podaje w jaki sposób powinniśmy rozwijać nasz chrześcijański charakter. Jest to długotrwały proces, który wymaga samozaparcia, konsekwentności w swoich każdodziennych wysiłkach. Dołóżcie wszelkich starań i uzupełniajcie waszą wiarę cnotą, cnotę poznaniem, poznanie powściągliwością, powściągliwość wytrwaniem, wytrwanie pobożnością, pobożność braterstwem, braterstwo miłością (2Piotr.1:5-7). Dalej apostoł dodaje: Dlatego, bracia, tym bardziej dołóżcie starań, aby swoje powołanie i wybranie umocnić; czyniąc to bowiem, nigdy się nie potkniecie (2Piotr.1:10). Widzimy w tych słowach bardzo mocne oświadczenie, upewniające nas, że gdy będziemy tak czynić, Dobry Bóg nie odmówi nam miejsca w Swoim Królestwie. Apostoł podaje przymioty, które powinny znajdować się w chrześcijańskim charakterze. Muszą być one stopniowo dodawane i przyswajane przez Nowe Stworzenie, tak by mogło wzrastać i rozwijać się. Zaniedbywanie wyrabiania w sobie chrześcijańskiego charakteru grozi nam utratą wspaniałej łaski Bożej. Jeżeli zgodziliśmy się poświecić nasze życie na służbę Bogu i na wykorzenienie wszystkiego co jest złe w naszym życiu, a mimo to dalej żyjemy według ciała, czyli samolubnie, obłudnie, Bóg w końcu odstąpi od nas i zostawi nas samych. Lecz jeżeli staramy się z ciągle przybliżyć do Boga, dowiedziemy jaki obraliśmy kierunek i jaki jest cel naszych szczerych intencji. Możemy być wówczas pewni, że pokażą nam się owoce Ducha Świętego, o których pisze apostoł Paweł (Gal.5:22-23). Przy odpowiednim staraniu się o owoce będziemy widzieć postępy w naszym życiu chrześcijańskim, w wierze i w łasce Bożej. Nasze nogi muszą być gotowe na niesienie poselstwa Prawdy a nasz umysł na obmyślanie, by nasza praca była jeszcze bardziej wydajniejsza i owocna. Życie chrześcijanina powinno być służbą dla Boga, dlatego też apostoł Paweł napisał: zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej (Rzym.12:1). Apostoł tymi słowami namawia nas, aby nasza służba dla Boga była świadoma, dobrowolna, nieprzymuszona. Apostoł używa wyrażenia, abyśmy dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą. Abyśmy mogli dać Bogu święta ofiarę musimy zostać usprawiedliwieni z wiary w Jezusa Chrystusa, zanim będziemy mogli posiadać cokolwiek świętego i przyjemnego do złożenia na ołtarzu Bożym. W inny sposób nigdy nie będziemy w stanie oddać naszych ciał na przyjemną ofiarę Bogu.
JEDNO CIAŁO- JEDEN DUCH
Albowiem jak ciało jest jedno, a członków ma wiele, ale wszystkie członki ciała, chociaż ich jest wiele, tworzą jedno ciało, tak i Chrystus; bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało – czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem (1Kor.12:12-13). Wszyscy jesteśmy ochrzczeni przez jednego Ducha w jedno Ciało Chrystusowe. Jest to bardzo obrazowe, ponieważ ludzkie ciało składa się z wielu członków współdziałających dla ogólnego celu. Powoływani przez Pana Boga w Wieku Ewangelii stanowią jedno ciało, ponieważ Ciało Chrystusowe jest jedno. Skoro Jezus Chrystus jest Głową Kościoła, wszyscy powołani są członkami Jego Ciała (Efez.4:15-16; Kol.1:18). Członkowie Ciała Chrystusowego mają jeden cel, którym jest służba Boża. Wszyscy, którzy są powoływani do w jedno Ciało Chrystusowe, są spłodzeni z Ducha Świętego. Jako członkowie ciała stają w obecnym czasie uczestnikami Jego cierpień, zaś w przyszłości będą uczestnikami Jego chwały. Apostoł Paweł w Liście do Koryntian bardzo szczegółowo obrazuje co to znaczy być członkiem Ciała Chrystusowego (1Kor.12:12-31) . Apostoł zaznacza, że tak jak w ciele ludzkim, każdy członek ciała jest bardzo ważny i nie da wyodrębnić najważniejszego członka z wyjątkiem Głowy, która kieruje całym ciałem Podobnie jest w Ciele Chrystusowym. Dlatego jeżeli jesteśmy członkami Ciała Chrystusowego powinniśmy współpracować z innymi współczłonkami. Ponieważ każdy z nas ma inne dary, inne usługi i inne służby. Jeżeli stanowimy jedno ciało, wówczas jeżeli jeden członek choruje, inne członki szybko śpieszą mu z pomocą, a tym samym jeżeli cierpi jeden członek, cierpią wraz z nim wszystkie pozostałe członki. Tak jak jest jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich (Efez.4:5-6), wszyscy jesteśmy członkami jednego Ciała Chrystusowego. Nie ma tu znaczenia, czy są tu członkowie żyjący za czasów apostołów, czy w średniowieczu, czy tez żyjący w czasach obecnych. Wszyscy są członkami jednego ciała.
Tak jak głowa kontroluje całe ciało, planuje, myśli i przewiduje jego działanie oraz kieruje nim, podobnie Pan Jezus będąc głową, kieruje pozostałymi członkami. Ciągle opiekuje się i umacnia swoich członków, aby mogli wytrwać w tym właściwym stanie serca, pełnego pokory, ufności i wierności. Żaden członek nie znajdzie w chorym stanie bez wiedzy Głowy, która jest sam Jezus Chrystus. W obrazie ciało widać, że Dobry Bóg nie czyni różnicy pomiędzy Żydami, poganami, kolor skóry, narodowość. Dobry Bóg nikogo nie dyskryminuje, ponieważ, wszyscy jesteśmy jego dziećmi i chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy (1Tym.2:4).
W Piśmie Świętym czytamy: Nadszedł bowiem czas, aby się rozpoczął sąd od domu Bożego (1Piotr.4:17). Jeżeli zostaliśmy stworzeni od nowa jako nowe stworzenia, posiadamy Ducha Bożego, który budzi w nas posłuszeństwo wobec woli Bożej, pozwala nam również zrozumieć Słowo Boże oraz zostaliśmy usprawiedliwieni w Jezusie Chrystusie. Dlatego, że nadal pozostajemy niedoskonali, a nic niedoskonałego nie zachowa się przed Bogiem, nasz Pan Jezus Chrystus zakrywa nas przed Boską sprawiedliwością. My zaś musimy dołożyć wszelkich starań aby pozbyć się wszystkiego co jest grzeszne z naszego serca i umysłu. Ponieważ jesteśmy ludźmi grzesznymi, grzech zewsząd nas otacza, apostoł Jan zapisał: A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy (1Jan.2:1). Nie oznacza to, że nie musimy pracować nad sobą aby podbijać własne ciało i własne „ja”, lecz musimy przybliżać się do Boga, dlatego, że Pan Jezus powiedział: Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest (Mat.5:48). Jeśli chcemy osiągnąć w przyszłości nagrodę i otrzymać wszystko to, co dla nas Bóg przygotował, musimy z każdym dniem przybliżać się do doskonałości. A zatem czynić dobrze nie ustawajmy, albowiem we właściwym czasie żąć będziemy bez znużenia (Gal.6:9)
